برای تمایز بین سیلندرهای بازی و بازیگری مضاعف ، می توانید جنبه های زیر را در نظر بگیرید:
سیلندر تک بازیگر:
حرکت تنها در یک جهت توسط هوای فشرده شده هدایت می شود ، به طور معمول گسترش پیستون. سکته مغزی توسط یک بهار یا نیروی خارجی به پایان می رسد.
دارای یک درگاه هوایی است که در آن هوا برای فشار دادن پیستون وارد می شود و بازگشت توسط یک بهار یا بار انجام می شود.
ویژگی ها: معمولاً برای برنامه های حرکت متقابل ساده استفاده می شود ، با سکته مغزی بازگشت به یک بهار یا نیروی خارجی.
هر دو پسوند و انقباض پیستون توسط هوای فشرده هدایت می شوند. فشار هوا برای حرکت در هر دو جهت لازم است.
این دو درگاه هوایی دارد ، یکی برای بیرون کشیدن پیستون و دیگری برای عقب نشینی آن.
ویژگی ها:کنترل دقیق تر ، پایدار و قدرتمندتری را در هر دو جهت ، مناسب برای بارهای سنگین تر و برنامه های پیچیده تر فراهم می کند.
سیلندر تک بازیگر:فقط یک درگاه هوایی دارد ، به طور معمول برای مصرف هوا برای فشار دادن پیستون ، و هوا پس از آن آزاد می شود ، با یک چشمه یا نیروی خارجی که پیستون را مجدداً تنظیم می کند.
سیلندر بازیگر دوتایی:دارای دو درگاه هوایی است - یکی برای مصرف هوا برای گسترش پیستون و دیگری برای جذب هوا برای جمع آوری آن.
سیلندر تک بازیگر:به طور معمول برای تکمیل سکته مغزی به یک چشمه داخلی یا بار خارجی متکی است.
سیلندر دوتایی: نیازی به نیروی چشمه یا خارجی ندارد و برای حرکت متقابل به فشار هوا متناوب متکی است.
سیلندر تک بازیگر:معمولاً در برنامه های کاربردی با بارهای سبک ، حرکات ساده و تنظیم مجدد اتوماتیک مانند گیره یا کارهای اصلی فشار/کشش استفاده می شود.
سیلندر بازیگر دوتایی:مناسب برای بارهای سنگین تر و کنترل دقیق دو جهته ، مانند تجهیزات اتوماسیون صنعتی یا سیستم های روباتیک.
با استفاده از این نکات کلیدی ، می توانید به راحتی تشخیص دهید که آیا یک سیلندر مجرد بازیگری است یا بازیگری مضاعف.
